19. Тие се разжалостија и почнаа еден по друг да прашуваат: „Да не сум јас?“
20. А Тој им одговори и рече: „Еден од дванаесетмината е, што мака со Мене во чинијата.
21. Но Синот Човечки заминува, како што е пишано за Него. Само тешко му на оној човек, преку кого Синот Човечки ќе биде предаден; подобро ќе беше за тој човек, да не се беше родил!“
22. И кога јадеа, зеде Исус леб, го благослови, го прекрши, па им даде и рече: „Земете, јадете; ова е Моето тело.“
23. Потоа ја зеде чашата, заблагодари и им ја даде; и се напија од неа сите.
24. И им рече: „Ова е Мојата крв на Новиот завет, која се пролива за мнозина.
25. Вистина ви велам: нема да пијам веќе од лозовиот плод, сѐ до оној ден, кога ќе пијам нов во царството Божјо.“
26. Па, откако испеаја благодарствена песна, се искачија на Маслиновата Гора.
27. И им рече Исус: „Сите ќе се соблазните заради Мене во оваа ноќ, зашто е напишано: ‚Ќе го удрам пастирот и ќе се разбегаат овците.‘
28. А по воскресението Мое ќе отидам пред вас во Галилеја.“
29. А Петар Му рече: „Дури и сите да се соблазнат, јас не!“