28. А околу осум дена по овие зборови, ги зеде со Себе Петар, Јован и Јаков, и се искачи на гората да се помоли.
29. И додека се молеше, изгледот на лицето Негово се промени, а облеката Му стана бела и блескава.
30. И ете, двајца луѓе разговараа со Него; а тие беа Мојсеј и Илија.
31. Па, кога се појавија во слава, тие зборуваа за Неговото заминување, кое требаше да заврши во Ерусалим.
32. А Петар и оние кои беа со него ги беше совладал сон; но штом се разбудија, ја видоа славата Негова, и двајцата што стоеја со Него.
33. И кога се разделуваа од Него, Петар без да знае што зборува, Му рече на Исус: „Учителе, добро е да останеме овде; да направиме три колиби: за Тебе една, за Мојсеј една, и за Илија една!“
34. Додека го велеше тоа, се појави облак и ги засени; и се уплашија штом влегоа во облакот.
35. И дојде глас од облакот, кој велеше: „Овој е Мојот возљубен Син; Него послушајте Го!“
36. А кога се чу тој глас, Исус беше останал сам. И тие премолчаа и никому ништо не кажаа во тоа време за она што беа виделе.
37. А на другиот ден, додека се симнуваа од гората, Му доаѓаше во пресрет многу народ.
38. И ете, некој од народот извика: „Учителе, Ти се молам, погледни на мојот син, зашто ми е единец!
39. Духот одненадеж го зграпчува и ете, тој почнува да вриска. Го растргнува толку силно, што тој се запенува, и откако многу ќе го измачи, одвај го пушта.
40. Ги помолив учениците Твои да го истераат, но тие не можеа.“