7. Зарем Бог нема да ги одбрани Своите избраници, што викаат кон Него дење и ноќе; макар и да забави?
8. Ви велам, ќе ги одбрани набргу. Но Синот Човечки, кога ќе дојде, ќе најде ли вера на земјата?“
9. А на оние што беа уверени за себе дека се праведни и ги презираа другите, им ја кажа оваа парабола:
10. „Два човека влегоа во храм да се помолат: едниот фарисеј, а другиот цариник.
11. Кога застанаа, фарисејот вака се молеше во себе: ‚Боже, Ти благодарам што не сум како другите луѓе; грабливци, несправедливи, прељубници, или како овој цариник.
12. Постам двапати во седмицата, давам десеток од сѐ што ќе стекнам.‘
13. А цариникот стоеше оддалеку; не смееше дури и очите да ги подигне кон небото, туку се удираше в гради и велеше: ‚Боже, биди милостив спрема мене грешниот!‘
14. Ви велам: тој си отиде дома повеќе оправдан, отколку оној, зашто секој што самиот себе се возвишува, ќе биде понизен, а кој се понизува себе самиот, ќе биде возвишен.“
15. Кај Него донесуваа и мали деца за да ги допре; а учениците, штом ќе видеа, им забрануваа.