5. И Му рекоа апостолите на Господа: „Засили ни ја верата!“
6. А Господ им рече: „Кога би имале вера колку синаповото зрно и ѝ речете на онаа црница: ‚Откорни се и пресади се в море!‘ – таа би ве послушала.
7. Кој од вас, кога ќе се врати од поле неговиот слуга, кој орал или чувал овци, веднаш ќе му рече: ‚Дојди бргу и седни на трпеза!‘
8. Нема ли да му каже: ‚Приготви ми да вечерам, препаши се и служи ме додека јадам и пијам, а потоа ти јади и пиј!‘
9. Зар ќе му благодари на тој слуга што ја исполнил неговата заповед? Мислам, не.
10. Па така и вие, откако ќе исполните сѐ што ви е заповедано, речете: ‚Ние сме слуги бесполезни, зашто го извршивме она што бевме должни да го извршиме.‘“
11. А кога одеше за Ерусалим, Тој поминуваше меѓу Самарија и Галилеја.
12. Кога влегуваше во едно село, Го сретнаа десет лепрозни луѓе и застанаа подалеку,
13. па со силен глас повикаа: „Исусе Учителе, смилувај ни се!“
14. Штом ги виде, им рече: „Отидете и покажете им се на свештениците!“ И тие, уште додека одеа, се очистија.
15. А еден од нив, кога виде дека е излекуван, се врати и Го прослави Бога гласно;
16. и падна ничкум пред нозете Негови, благодарејќи Му. А тој беше Самарјанин.
17. Исус, пак, одговори и рече: „Зар не се очистија десетмина? Каде се другите девет?
18. Зарем не се најдоа да се вратат и другите и да Му воздадат слава на Бога, туку само овој туѓинец?“
19. И му рече: „Стани, оди си! Твојата вера те спаси!“