29. Мојот Отец, што Ми ги даде, е поголем од сите; и никој не може да ги грабне од раката на Мојот Отец.
30. Јас и Отецот сме едно.“
31. А Јудејците, пак, зедоа камења да Го каменуваат.
32. Исус им одговори: „Многу добри дела ви јавив од Мојот Отец; за кое од тие дела фрлате камења на Мене?“
33. Му одговорија Јудејците, велејќи: „За добро дело камења не фрламе на Тебе, туку за хулење, зашто Ти, иако си човек, се правиш Бог.“
34. Исус им одговори: „Не е ли напишано во вашиот Закон: ‚Јас реков: богови сте?‘
35. Ако Тој ги нарече богови оние кон кои беше упатено словото Божјо, а писмото не може да се урне,
36. а на Оној ли, Кого Го освети Отецот и Го прати во светот, вие велите: ‚Хулиш на Бога?‘ дека реков: ‚Јас сум Син Божји?‘
37. Ако не ги вршам делата на Мојот Отец, не верувајте Ми;
38. а ако, пак, ги вршам, макар што Мене не Ми верувате, на делата Мои поверувајте, за да разберете и поверувате дека Отецот е во Мене и Јас сум во Него.“
39. Сакаа пак да Го фатат, но Тој им се истргна од рацете нивни,
40. и пак отиде отаде Јордан, на она место каде што Јован крштеваше, и остана таму.
41. Мнозина дојдоа кај Него и говореа: „Јован не направи ниедно чудо, но сѐ што рече Јован за Него, беше вистина.“