12. Штом го чувме тоа, и ние и тамошните го молевме да не се качува во Ерусалим.
13. Но Павле одговори: „Што правите, та плачете и го нажалувате срцето мое? Јас сум готов не само да бидам врзан, туку и да умрам во Ерусалим за името на Господ Исус.“
14. А бидејќи тој не се премисли, ние замолкнавме и рековме: „Нека биде волјата Господова!“
15. Откако изминаа деновите се подготвивме за пат и се искачивме во Ерусалим.
16. Со нас дојдоа и некои ученици од Кесарија, кои нѐ одведоа кај некој си Мнасон, од Кипар, ученик од самиот почеток. Кај него требаше да престојуваме на гости.
17. Кога пристигнавме во Ерусалим, браќата нѐ примија со радост.
18. На вториот ден Павле влезе со нас кај Јаков; дојдоа и сите старешини.
19. И откако ги поздрави, Павле им раскажа сѐ по ред што направил Бог меѓу незнабошците преку неговата служба.
20. А тие, кога слушнаа, Го славеа Бога и му рекоа: „Гледаш, брате, колку десетици илјади Јудејци поверуваа, и сите тие станаа ревносни приврзаници на Законот.
21. А за тебе многу им е зборувано дека ги учиш сите Јудејци, кои се меѓу незнабошците, да отстапуваат од Мојсеј, велејќи им да не ги обрезуваат чедата свои, и да не постапуваат по обичаите.
22. И што да се прави сега? Бездруго ќе дојде многу народ, зашто ќе слушнат дека си дошол.
23. Направи, пак, што ти велиме: кај нас има четворица мажи, кои се под завет.
24. Земи ги, очисти се со нив и плати им да си ги истрижат главите, и сите да разберат дека она што го слушнале за тебе, не е ништо, туку дека и ти сам живееш според Законот и го пазиш.