Дела 20:20-38 Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (MK2006D)

20. дека не пропуштив да ви соопштам ништо од она што е полезно и да ве поучувам на јавни места и по куќите,

21. сведочејќи им сериозно и на Јудејците и на Елините за покајание пред Бога и вера во нашиот Господ Исус Христос.

22. И ете, сега, поттикнат од Духот, одам во Ерусалим, не знаејќи на што ќе наидам таму,

23. освен за она, кое Духот Свети го посведочи по сите градови, велејќи дека ме чекаат окови и маки.

24. Но јас не се грижам за ништо, ниту, пак, ми е мил животот, доволно е само да стигнам до крајот на патот и служ­ба­та што ја примив од Господ Исус, да го посведочам Евангелието на Божјата благодат.

25. И сега, ете, јас знам дека нема веќе да го видите лицето мое сите вие, меѓу кои одев и го проповедав царството Божјо.

26. Затоа во денешниов ден ви све­дочам дека сум чист од крвта на сите,

27. бидејќи не пропуштив да ви ја со­оп­штам во целост волјата Божја.

28. Грижете се, пак, за себе и за целото стадо, во кое Духот Свети ве постави за епископи, за да бидете пастири на црквата на Господ и Бог, која ја придоби Тој со Својата крв.

29. Бидејќи знам дека по моето заминување ќе се втурнат меѓу вас лути волци, кои нема да го штедат стадото;

30. а и од вас самите ќе произлезат лу­ѓе, што ќе зборуваат искривено, за да ги одвлечат учениците заедно со себе.

31. Затоа бидете будни и помнете дека цели три години дење и ноќе не прес­та­нував со солзи да поучувам секого од вас.

32. А сега, браќа, ве предавам на Бога и на словото од Неговата благодат; Тој може да ве унапреди подобро и да ви даде наследство меѓу сите посветени.

33. Од никого не побарав ни сребро, ни злато, ниту, пак, облека;

34. сами знаете дека за потребите мои и на оние што беа со мене, ми пос­лу­жи­ја овие мои раце.

35. Со сѐ ви покажав дека така треба да се трудите и да им помагате на не­моќ­ните, а исто така и да ги помните збо­ро­вите на Господ Исус, зашто Тој Сам рече: ‚Поблажено е да се дава, отколку да се прими.‘“

36. Кога го рече тоа клекна на колена и заедно со сите се молеше.

37. Тогаш сите плачеа многу и гуш­кајќи го Павле околу вратот, го цели­ваа,

38. нажалени најмногу од зборот што рече дека нема веќе да го видат лицето негово. И го испратија до коработ.

Дела 20