39. „Тргнете го каменот!“ - рече Исус. „Господе“, - Му рече Марта, сестрата на умрениот - „четири дена поминаа откако брат ми умре и телото веќе смрди!“
40. Исус и одговори: „Нели ти реков дека, ако веруваш, ќе ја видиш Божјата слава!?“
41. Тогаш луѓето го тргнаа каменот. Исус го подигна погледот кон небото и рече: „Татко, Ти благодарам што Ми ја услиши молитвата.
42. Јас знам дека Ти секогаш Ми одговараш на молитвите, но ова го реков заради народот што стои наоколу, за да поверуваат дека Јас сум Твој пратеник.“
43. Кога Исус ја заврши молитвата, извика: „Лазаре, излези надвор!“
44. Умрениот излезе, завиткан со повои околу нозете и рацете, а околу лицето му беше замотана шамија. „Одврзете го и пуштете го да оди!“ - им рече Исус.
45. Тогаш мнозина од Евреите, кои беа дојдени кај Марија и видоа што направи Исус, поверуваа во Него.
46. Но некои од нив отидоа кај фарисеите и им кажаа што направи Исус.
47. Тогаш свештеничките поглавари и фарисеите го свикаа Синедрионот и почнаа да се советуваат: „Што да правиме? Овој човек прави многу чуда!
48. Ако го оставиме да продолжи вака сите ќе поверуваат во Него, па ќе дојдат Римјаните и ќе ни ги уништат и храмот и нацијата!“
49. Тогаш еден од нив, по име Кајафа, кој таа година беше Првосвештеник, им рече: „Вие ништо не разбирате!
50. Не сфаќате ли дека е подобро еден човек да умре за народот, отколку целата нација да ни биде уништена!?“
51. Ова тој не го кажа од себе, туку, бидејќи таа година беше Првосвештеник, тој прорече дека Исус мора да умре за еврејскиот народ.
52. И не само за тој народ, туку и за да ги собере и обедини во едно сите распрснати Божји чеда.