17. Тогаш Првосвештеникот и неговите пријатели, садукеите, се исполнија со завист,
18. па ги уапсија апостолите и ги фрлија в затвор.
19. Но уште истата вечер ангел Господов ги отвори вратите на затворот и ги ослободи, велејќи им:
20. „Одете, застанете во храмот и проповедајте им ја на луѓето оваа порака што е од животна важност!“
21. Апостолите го послушаа и уште на разденување влегоа во храмот и ги поучуваа присутните.
22. Но испратените од гардата на храмот не ги најдоа апостолите во затворот, па се вратија и им рекоа:
23. „Затворот беше заклучен, со целото обезбедување и стража пред вратата, но кога влеговме внатре никого не најдовме!“
24. Кога го слушнаа ова, заповедникот на гардата во храмот и Првосвештеникот се збунија и се прашуваа, што треба да значи тоа!?
25. Тогаш дојде еден човек и им рече: „Оние што ги фрливте в затвор сега се во храмот и го поучуваат народот!“
26. Штом го чу ова заповедникот на гардата на храмот, со своите слуги, отиде и ги доведе апостолите, без да употреби сила, зашто се плашеше да не биде каменуван од народот.
27. Потоа ги изведоа пред Врховното собрание и Првосвештеникот почна да ги испрашува:
28. „Јас најстрого ви забранив да зборувате за Исус, а вие го исполнивте Ерусалим со вашето учење и сте решиле врз нас да ја префрлите вината за смртта на Тој Човек!“
29. Петар и другите апостоли му одговорија: „Треба да Му се покоруваме првенствено на Бог, а потоа и на луѓето што ни се претпоставени.
30. Вие Го убивте Исуса, Го распнавте на крст, но Богот на нашите татковци Го воскресна,
31. Го воздигна како наш Водач и Спасител, па Го постави на почесното место - од Својата десна страна, за да им даде можност на Израелците да се покаат и Бог да им ги прости гревовите.
32. За овие настани сведоци сме ние и Светиот Дух, Кого Бог им Го даде на оние што Му се послушни.“
33. Кога членовите на Врховното собрание го слушнаа ова, збеснаа и решија да ги убијат Христовите апостоли!