2. Затоа Дановците испратија петмина луѓе од своето племе, луѓе особено храбри од Сараја и од Естаол, за да ја извидат и за да ја запознаат земјата. И им рекоа: „Одете, извидете ја земјата.” И тие дојдоа во Ефремовата Гора, до Михината куќа, и заноќија таму.
3. Бидејќи беше близу до Михината куќа, го познаа гласот на младиот левит; навратија таму па го прашаа: „Кој те доведе ваму? Што правиш тука? И зошто си тука?”
4. А тој им одговори: „Миха направи така и така за мене. Тој ме глави, а јас му служам како свештеник.”
5. ”Прашај Го Бога - му рекоа - да знаеме дали ќе ни успее патот по кој одиме?”
6. ”Одете во мир - им одговори свештеникот - патот по кој што тргнавте е по Господова волја.”
7. Тогаш оние петмина отидоа и стигнаа во Лаис. И видоа дека народот што е во него живее без страв - според обичајот на Сидонците: безгрижно и мирно; дека имаат сè што раѓа земјата; дека се далеку од Сидонците и дека немаат никакви односи со други.
8. Кога се вратија при своите браќа во Сараја и во Естаол, браќата ги прашаа: „Што научивте?”
9. Тие одговорија: „На нозе! Да се нафрлиме врз нив! Земјата што ја видовме е многу добра. О вие, мрзливци! Не се двоумете да се нафрлите за да ја освоите земјата.
10. Кога ќе дојдете, ќе најдете таму безгрижен народ. Земјата е пространа. Бог го предава во ваши раце местото што не е скудно во ништо што раѓа земјата!”