30. Уште не се беа откажале од својата лакомост и јадењето уште им беше во устите,
31. кога Божјиот гнев се распали на нив: ги покоси со смрт нивните прваци, и ги погуби Израелевите момчиња.
32. Покрај сè тоа, грешеа натаму и не веруваа во Неговите чудесни дела.
33. И им ги приврши дните со еден здив, и нивните години со ненадежен свршеток.
34. Кога ги убиваше, Го бараа, и пак прашуваа за Бога;
35. си спомнуваа дека Бог е нивна карпа и Сèвишниот нивен Откупител.
36. Но пак Го измамуваа со својата уста и Го лажеа со својот јазик.
37. Нивното срце не беше наполно со Него, ниту беа верни на Неговиот Завет.
38. А Тој милостиво им го проштаваше гревот и не ги погубуваше; често го воздржуваше Својот гнев, за да не пламне со сета жестина.
39. Си спомнуваше дека се тело, и здив што заминува и не се враќа веќе.
40. Колку Го огорчуваа во пустината, и Го жалостеа во безводен крај!
41. Сè наново Го искушуваа Бога и Го ограничија Израелевиот Светец,
42. не спомнувајќи си за Неговата рака, ни за денот кога ги избави од непријателите,
43. ни за Неговите знаци во Египет, ни за чудесните дела во Зоанското Поле.