1. Израел беше бујна лоза, таа донесуваше богат плод. И колку повеќе му се раѓаа плодови, толку повеќе ги умножуваше жртвениците; колку побогата му беше земјата, толку понакитени столбови подигаше.
2. Нивното срце е поделено, ќе го исплатат тие тоа! Тој ќе им ги сруши жртвениците, ќе им ги искрши нивните столбови.
3. Тогаш ќе речат: „Ние немаме цар зашто не се боевме од Господа. Та што би сторил тој?
4. Истуруваат зборови, се колнат лажно, склучуваат сојузи; а судот цвета како отровни билки во браздите на полето.
5. За ветавенското теле треперат жителите на Самарија; да, заради него тагува неговиот народ, неговите свештеници тажат над него, над неговата слава, зашто е протерана од него.
6. А самиот него ќе го одвлечат во Асирија за дар на големиот цар. Срам ќе го опфати Ефрема, Израел ќе се црвенее заради својата одлука.
7. Самарија е уништена. Нејзиниот цар ќе исчезне како пена врз површината на водата.
8. Ќе бидат разурнати срамните високи места, Израелевиот грев; трње и чички ќе растат по нивните жртвеници. Тогаш ќе им зборуваат на ридовите: „Покријте не!” и на бреговите: „Паднете на нас!”
9. Грешете повеќе отколку во гавајските денови, Израелу! А и да застанеа таму, не ќе ли ги стигнеше војната како гавајските беззаконици?