14. И заборавија да земат леб, и имаа само еден леб со себе во коработ.
15. И им заповеда, велејќи; „Гледајте! Чувајте се од фарисејскиот квас и од квасот Иродов!”
16. Тие пак размислуваа меѓу себе: „Бидејќи немаме леб!”
17. А Исус кога го разбра тоа им рече: „Зошто мислите дека немате леб? Уште ли не разбирате и не сфаќате? Скаменето ли е вашето срце?
18. Очи имате, а не гледате? Уши имате, а не слушате?
19. И не си спомнувате ли, кога ги раскршив петте лебови на пет илјади, колку кошници полни со залаци кренавте?” Му рекоа: „Дванаесет.”
20. Кога раскршив седум лебови на четири илјади, колку кошници полни со залаци кренавте?” Рекоа: „Седум”.
21. И им рече: „Уште ли не разбирате?”
22. И дојдоа во Витсаида. И Му доведоа еден слеп и Го молеа да го допре.
23. Тој го фати слепецот за рака, го изведе надвор од селото и му плукна во очите; ги положи рацете на него и го праша: „Гледаш ли нешто?”
24. Ги подигна очите и рече: „Гледам луѓе како одат - ги гледам како дрва.”
25. Потоа пак ги положи рацете на неговите очи, и прогледа и оздраве, и гледаше сè јасно.
26. И го испрати во неговиот дом, велејќи: „Не влегувај во селото, и никому не раскажувај!”