1. Во тие дни, кога пак се собра големо множество и немаа што да јадат, ги повика Своите ученици и им рече:
2. ”Жал ми е за народот, зашто веќе три дни се постојано покрај Мене и нема што да јадат.
3. Ако ги распуштам гладни по нивните куќи, ќе премалеат по патот, зашто некои од нив се дојдени оддалеку.”
4. И Неговите ученици Му одговорија: „Откаде може некој да ги насити со лебови, тука во пустината?”
5. И ги праша: „Колку лебови имате?” А тие рекоа: „Седум”.
6. Тогаш му заповеда на народот да прилегне на земјата. И ги зеде седумте лебови, заблагодари и ги раскрши, и им даваше на Своите ученици да ги стават, и тие ги ставија пред множеството.
7. Имаа и малку рипчиња. И кога ги благослови, заповеда да ги стават и нив.
8. И јадеа и се наситија, и дигнаа седум кошници останати парчиња.
9. А беа околу четири илјади; и ги распушти.
10. И веднаш влезе во кораб со Своите ученици, и дојде во околината на Далманута.