33. И ги зеде со Себе: Петра, Јакова и Јована, се натажи, и почна длабоко да се вознемирува.
34. И им рече: „Мојата душа е нажалена до смрт; останете тука и бдејте!”
35. И отиде малку подалеку, падна на земја и се молеше, - ако е можно - да Го одмине тој час,
36. и велеше: „Ава, Татко! Сè е можно за Тебе. Отстрани ја од Мене оваа чаша! Но не како Јас што сакам, туку како Ти!”
37. И дојде и ги најде како спијат; и му рече на Петра: „Симоне, спиеш ли! Не можеше ли да бидеш буден еден час!
38. Бдејте и молете се, за да не паднете во искушение! Духот е бодар, но телото е слабо.”