31. Нашите татковци јадеа мана во пустината, како што е напишано: „Им даде да јадат леб од небото.”
32. Исус им рече: „Вистина, вистина ви велам, Мојсеј не ви даде леб од небото; а Мојот Татко ви дава вистински леб од небото.
33. Зашто Божјиот леб е Оној, Кој слегува од небото и му дава живот на светот.”
34. Тогаш Му рекоа: „Господи, давај ни го секогаш тој леб.”
35. Исус им рече: „Јас Сум Лебот на животот; кој доаѓа при Мене нема да огладни и кој верува во Мене нема никогаш да ожедни.
36. Но ви реков: иако Ме видовте - не верувате.
37. Сè што Таткото Ми дава ќе дојде при Мене, а оној кој доаѓа при Мене нема да го исфрлам;
38. зашто не слегов од Небото да ја извршувам Мојата волја, туку волјата на Оној, Кој Ме испратил.
39. А ова е волјата на Оној, Кој Ме пратил: да не изгубам ништо од сè што Ми дал, туку да го воскреснам во последниот ден.
40. Зашто тоа е волјата на Мојот Татко, секој што ќе Го види Синот и поверува во Него - да има вечен живот, и Јас ќе го воскреснам во последниот ден.”
41. Тогаш Јудејците роптаа против Него зашто рече: „Јас Сум лебот што слезе од небото”,