12. Зар е мојата сила како силата на каменот? Зар е моето тело од бакар?
13. На што можам да се потпрам во себе? Зар не ми е скратена секоја помош?
14. Кој му одбива милост на својот ближен, го презрел стравот од Сèсилниот Бог.
15. Браќата ме изневерија како поток, како зимските буици - своето корито,
16. од мразот им се накреваат матните води, бујно растат од снегот што почна да се топи;
17. но во сушно време скоро пресушуваат, тогаш од жега испаруваат, од коритото.
18. Се отстрануваат тие од своите патишта, пристигаат во пустината и се изгубуваат во неа.
19. Темските карвани ги бараат со очи, патниците од Шеба се надеваа на нив.
20. А кога ќе дојдат до нив, се наоѓаат во чудо, зашто се засрамија во својата надеж.
21. Во овој час и вие сте ми такви: Видовте ужас и се исплашивте.
22. Дали ви реков: „Подарете ми нешто, дарувајте ми нешто од својот имот;
23. избавете ме од непријателска рака, ослободете ме од силниковото ропство?”
24. Поучете ме вие и ќе молкнам, покажете ми: во што е мојот престап.
25. О колку се силни искрените беседи! Но што имаат во предвид вашите прекори?
26. Можеби мислите да ги изобличите зборовите? Па, во ветер оди очајниковиот говор!