6. Пустината му ја дадов за родно место и солените полиња за да живее таму.
7. Тој му се потсмевнува на шумот на градовите и не ги слуша повиците на терачите.
8. Скита по ридовите, по своите пасишта, во потрага за секакво зеленило.
9. Можеш ли биволот да го направиш слуга, да го задржиш една ноќ во јаслите?
10. Можеш ли да го приковеш за браздата, за да го влече ралото по твоите бразди?
11. Можеш ли да се потпреш на него, зашто е преголема неговата сила и да му ја препуштиш својата тешка работа?
12. Дали мислиш дека ќе ти се врати и дека ќе ти дотера жито на гумното?
13. Нојот трепери радосно со своите крилја, иако се скудни крилјата и перјата.
14. Тој ги остава своите јајца на земјата, му ги доверува на песокот да ги грее,
15. не грижејќи се дека може да ги згази нога, или да ги згмечи некаков див ѕвер.
16. Постапува со нојчињата како со туѓи; тој не се грижи дека трудот му е напразен.
17. Зошто Бог го лиши него од памет, не му даде никаков разум.
18. Ама кога ќе се вивне нагоре, тогаш им се потсмева на коњот и коњаникот.
19. Зар ти му подари сила на коњот? Зар ти му го украси вратот со гривна?
20. Зар ти правиш да скока како скакулец, секого да натера во страв со р’жењето?
21. Весело ја раскопува земјата со копитото, храбро излегува против оружјето.
22. Му се потсмева на стравот, од ништо не се бои, не ќе се повлече ни пред меч.
23. На неговите задни страни ѕвечи торба со стрели, копјето светка и бојната сулица.
24. Бесен и нестрплив ги голта пространствата; кога ќе засвири рогот, кој ќе го задржи: