17. Зората им е како смртна сенка: штом зазори силен страв ги фаќа.
18. Тој е побрз од водите, избегнувајќи го патот преку лозјата, неговите имоти се проколнати во земјата.
19. Како што горештината и жегата го впиваат снегот, така и Подземјето ги проголтува грешниците.
20. Крилото што го роди го заборави, неговото име не се спомнува веќе; неправдата е скршена како стебло.
21. Тој измачуваше жена неротка, не и стори добро на вдовицата.
22. Но оној што силно ги фаќа насилниците, станува, а за нив гасне сета надеж.
23. Му даде сигурност, и тој се надева; со окото ги надгледуваше неговите патеки.
24. Се воздигнаа за малку, а тогаш исчезнаа, се рушат и изгниваат како сите други, пресечени како главите на класовите.
25. Не е ли така? Кој ќе ме изобличи во лага? Кој може да ги поништи моите зборови.