10. а богатиот во својата понизност, зашто ќе помине како цветот на тревата.
11. Зашто сонцето изгреа со жега и ја осуши тревата, па нејзиниот цвет отпадна и исчезна убавината на нејзиниот изглед. Така и богатиот ќе овене во своите патишта.
12. Блажен е човекот, кој поднесува искушение, зашто кога ќе биде испитан, ќе прими венец на живот, што Бог им го ветил на оние, кои Го љубат.
13. Ниеден, кој е искушуван, да не рече: „Бог ме искушува.” Зашто, Бог не се искушува од злото, и Самиот никого не искушува.
14. Туку, секого го искушува неговата сопствена похот, која го влече и го мами.
15. Потоа похотта зачнува и раѓа грев, а направениот грев раѓа смрт.