1. Видение на Исаија, синот Амосов, што го имаше за Јудеја и за Ерусалим, во деновите на Озиј, Јоатан, Ахав и Езекија, јудејски цареви.
2. Чујте, небеса, послушај, земјо, зашто говори Господ: „Ти ги воспитав, ги подигнав, синовите, ама тие се одметнаа од Мене.
3. Волот го познава својот сопственик, а оселот јаслите на господарот - Израел не познава, Мојот народ не разбира.”
4. Ох, грешен ли народ, луѓе загазени во зло, злосторнички род, расипани синови! Го оставија Господа, Го презреа Израелевиот Светец, Нему Му ги свртија плеќите.
5. Па каде да ве удрам уште, кога и понатаму се бунтувате? Целата глава е болна, срцето изнемоштено;
6. од петицата до главата никаде здраво место, туку повреди, синила, отворени рани, ни очистени, ни завиткани, ниту заблажени со масло.
7. Земјата ви опусте, градовите оган ги спали, туѓинците ги ограбуваат вашите ниви, пред ваши очи - пустина, како разорена од туѓинци.
8. Сионската Ќерка остана како колиба во лозје, како полјачица во градина со краставици, како опсаден град.
9. Ако не ни беше оставил Господ над Воинствата Остаток, ќе бевме како Содом, слични на Гомор.
10. Чујте го Господовото слово, содомски главатари, послушај го Законот на нашиот Бог, гоморски народе!
11. „Зошто ми е мноштвото ваши жртви? - говори Господ. - Сит сум од овенски паленици и од мрсното на згоените телиња. И крвта Ми се згади од бикови, јагниња и јариња.