28. Но штом ќе се смиреа, пак правеа зло пред Тебе, а Ти ги пушташе во рацете на нивните непријатели, кои ги измачуваа. И пак извикуваа кон Тебе, и Ти ги послушуваше од небо: во Своето милосрдие ги избави многу пати.
29. Ти ги опоменуваше да се вратат кон Твојот Закон: но тие се бунтуваа и беа непокорни на Твоите наредби, а човекот живее кога ги одржува. Ги извлекуваа плеќите, ги окоравуваа вратовите, и не слушаа.
30. Многу години беше трпелив со нив, и ги опоменуваше со Својот Дух преку службата на своите пророци; но не слушаа. Тогаш ги предаде во рацете на другите народи.
31. Во Своето големо милосрдие Ти не ги уништи, ниту ги остави, зашто Ти си милостив Бог и полн со сожалување.
32. А сега, Боже наш, велик, силен и страшен Боже, кој ги чуваш Заветот и милоста, нека пред Твоето лице не биде незначителна сета оваа неволја, која нè најде нас, нашите цареви и кнезови, нашите свештеници и пророци, нашите татковци и сиот Твој народ од времето на асирските цареви па до денес.
33. Ти си праведен во сè што нè најде, зашто Ти покажа верност, а ние своето зло.
34. Нашите цареви и кнезови, нашите свештеници и татковци, не го извршуваа Твојот Закон, не ги слушаа Твоите наредби и опомени, кои им ги даваше.
35. Иако беа во свое царство, во големи добрини што им правеше; во пространа и плодна земја, која им ја даде, тие не Ти служеа, и не се одвраќаа од своите зли дела.
36. Еве, ние сме денес робови и во земјата, која им ја даде на нашите татковци, за да ги уживаат нејзините плодови и нејзините добра, еве, ние робуваме во неа.