8. „Не можеме додека не се соберат сите овчари - одговорија - да го отстранат каменот од отворот на кладенецот, така да можеме да ги напоиме овците.”
9. Додека тој уште зборуваше со нив, дојде Рахила со овците на татка си. Имено, беше овчарка.
10. Кога Јаков ја здогледа Рахила, ќерката на Лавана, брат и на мајка му, со стадото на вујка му Лавана, Јаков се доближи и го измести каменот од отворот на кладенецот и го напои стадото на вујкото Лаван.
11. Потоа ја пољуби Рахила, а тогаш заплака.