11. Тоа не му беше мило на Авраама, зашто и Исмаил беше негов син.
12. Но Бог му рече на Авраама: „Да не ти е тешко заради детето и заради својата слугинка; послушај сè што ти вели Сбра, зашто Исаковото семе ќе го овековечи твоето име.
13. И од синот на твојата слугинка, ќе издигнам голем народ, зашто е твој потомок.”
14. Рано наутро Авраам зеде леб и мев со вода па ги даде на Агара; ги стави на нејзините раменици и ја отпушти. Таа скиташе ваму-таму по пустината Вирсавеа.
15. Откако ја потроши водата од мевот, го остави детето под една грмушка,
16. а самата отиде и седна наспроти, далеку колку што може лак да фрли. Велеше во себе: „Нејќам да видам како умира детето.” Седејќи така, почна да плаче.