1. И му јавија на Јоав: „Ене царот плаче и тагува по Авесалома.”
2. Така победата во оној ден се претвори во жалост за сета војска, зашто војската чу во оној ден дека царот тагува за својот син
3. И во тој ден војската се врати скришно, како што скришно се поткрадува војската што се засрамила бегајќи од бој.
4. А царот го покри своето лице и викаше со сиот глас: „Сине мој Авесаломе! Авесаломе, сине мој! Сине мој!”