8. И тој ме праша: ‘Кој си ти?’ А јас му одговорив: ‘Амаликец сум.’
9. Тогаш тој ми рече: ‘Дојди ваму кај мене и убиј ме, зашто ме опфати смртен грч, а душата е уште сета во мене!’
10. Пристапив кон него и му зададов смртен удар, зашто знаев дека нема да преживее по паѓањето. Потоа ги зедов круната што му беше на главата и нараквицата што ја имаше на раката и, еве, му го донесов тоа на својот господар.”
11. Тогаш Давид ги грабна своите облеки и ги раскина, а исто така и сите луѓе кои беа со него.
12. И тажеа, плачеа и постеа до вечерта за Саула и за неговиот син Јонатан, за Господовиот народ и за Израелевиот дом што изгинаа од меч.
13. Потоа Давид го праша младиот гласник: „Од каде си ти?” А тој одговори: „Јас сум син на еден придојденик, Амаликец.”
14. Тогаш Давид му рече: „Како не се боеше да дигнеш рака за да го убиеш Господовиот помазаник?”
15. И Давид повика едно од момчињата и му заповеда: „Дојди тука и погуби го!” Момчето го удри, и тој умре.
16. А Давид уште му викна: „Твојата крв врз твојата глава! Твојата уста сведочеше против тебе кога рече: ‘Јас го убив Господовиот помазаник.’”
17. Тогаш Давид ја запеа оваа тажачка за Саула и за неговиот син Јонатан.
18. Запишана е во Праведниковиот книжен свиток, за да ја учат Јудините синови. Давид рече:
19. ”О, како ти падна славата, Израелу, изгинаа јунаци на твојата височина!
20. Не раскажувајте вие за поразот во Гат, не разгласувајте по аскалонските улици, за да не воскликнуваат младите филистејски ќерки.