16. кои ни бранат да им зборуваме на народите, за да се спасат, така ги дополнуваат своите гревови секогаш. Но најпосле Божјиот гнев дојде на нив!
17. А ние, браќа, кога останавме без вас со лицето, а не со срцето, настојувавме уште повеќе, со голем копнеж, да го видиме вашето лице.
18. Затоа сакавме да дојдеме при вас; и јас Павле не само еднаш, туку двапати, но сатаната нè спречи.
19. Зашто, кој е наша надеж, или радост, или венец, за пофалба? Та не сте ли вие пред нашиот Господ Исус при Неговото доаѓање?
20. Да, вие сте наша слава и наша радост.