5. Propterea hæc dicit Dominus Deus :Quoniam in igne zeli mei locutus sum de reliquis gentibus,et de Idumæa universa,quæ dederunt terram meam sibi in hæreditatem cum gaudio,et toto corde et ex animo,et ejecerunt eam ut vastarent :
6. idcirco vaticinare super humum Israël,et dices montibus et collibus, jugis et vallibus :Hæc dicit Dominus Deus :Ecce ego in zelo meo et in furore meo locutus sum,eo quod confusionem gentium sustinueritis.
7. Idcirco hæc dicit Dominus Deus :Ego levavi manum meam,ut gentes quæ in circuitu vestro sunt,ipsæ confusionem suam portent.
8. Vos autem, montes Israël, ramos vestros germinetis,et fructum vestrum afferatis populo meo Israël :prope enim est ut veniat.
9. Quia ecce ego ad vos, et convertar ad vos :et arabimini, et accipietis sementem.
10. Et multiplicabo in vobis homines, omnemque domum Israël :et habitabuntur civitates, et ruinosa instaurabuntur.
11. Et replebo vos hominibus et jumentis,et multiplicabuntur, et crescent :et habitare vos faciam sicut a principio,bonisque donabo majoribus quam habuistis ab initio :et scietis quia ego Dominus.
12. Et adducam super vos homines, populum meum Israël,et hæreditate possidebunt te :et eris eis in hæreditatem,et non addes ultra ut absque eis sis.
13. Hæc dicit Dominus Deus :Pro eo quod dicunt de vobis :Devoratrix hominum es, et suffocans gentem tuam :
14. propterea homines non comedes amplius,et gentem tuam non necabis ultra,ait Dominus Deus.
15. Nec auditam faciam in te amplius confusionem gentium,et opprobrium populorum nequaquam portabis :et gentem tuam non amittes amplius,ait Dominus Deus.