17. Et factus est sermo Domini ad me, dicens :
18. Fili hominis, panem tuum in conturbatione comede,sed et aquam tuam in festinatione et mœrore bibe.
19. Et dices ad populum terræ :Hæc dicit Dominus Deusad eos qui habitant in Jerusalem, in terra Israël :Panem suum in sollicitudine comedent,et aquam suam in desolatione bibent :ut desoletur terra a multitudine sua,propter iniquitatem omnium qui habitant in ea.
20. Et civitates quæ nunc habitantur, desolatæ erunt,terraque deserta,et scietis quia ego Dominus.
21. Et factus est sermo Domini ad me, dicens :
22. Fili hominis, quod est proverbium istudvobis in terra Israël, dicentium :In longum differentur dies,et peribit omnis visio ?
23. Ideo dic ad eos :Hæc dicit Dominus Deus :Quiescere faciam proverbium istud,neque vulgo dicetur ultra in Israël :et loquere ad eos quod appropinquaverint dies,et sermo omnis visionis.
24. Non enim erit ultra omnis visio cassa,neque divinatio ambigua in medio filiorum Israël :
25. quia ego Dominus loquar,et quodcumque locutus fuero verbum, fiet,et non prolongabitur amplius :sed in diebus vestris, domus exasperans,loquar verbum, et faciam illud,dicit Dominus Deus.
26. Et factus est sermo Domini ad me, dicens :
27. Fili hominis, ecce domus Israël dicentium :Visio quam hic videt,in dies multos et in tempora longa iste prophetat.