ទំនុក‌ដំកើង 119:121-138 ព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ (KHOV)

121. ៙ ទូល‌បង្គំ​បាន​សំរេច​តាម​សេចក្ដី​យុត្តិ‌ធម៌និង​សេចក្ដី​សុចរិតសូម​កុំ​បោះ‌បង់​ចោល​ទូល‌បង្គំទៅ​ក្នុង​អំណាច​នៃ​ពួក​អ្នក​ដែល​សង្កត់‌សង្កិន​ឡើយ

122. សូម​ទ្រង់​ធានា​ឲ្យ​អ្នក​បំរើ​ទ្រង់​បាន​សេចក្ដី​ល្អសូម​កុំ​ឲ្យ​ពួក​មនុស្ស​ឆ្មើង‌ឆ្មៃ​សង្កត់‌សង្កិន​ទូល‌បង្គំ​ឡើយ

123. ភ្នែក​ទូល‌បង្គំ​ស្រវាំង​ទៅ ដោយ​ទន្ទឹងចាំ​ឲ្យ​បាន​សេចក្ដី​សង្គ្រោះនិង​ព្រះ‌បន្ទូល​ដ៏​សុចរិត​របស់​ទ្រង់

124. សូម​ប្រព្រឹត្ត​នឹង​អ្នក​បំរើ​ទ្រង់តាម​សេចក្ដី​សប្បុរស​របស់​ទ្រង់ហើយ​បង្រៀន​អស់​ទាំង​បញ្ញត្ត​របស់​ទ្រង់​ដល់​ទូល‌បង្គំ

125. ទូល‌បង្គំ​ជា​អ្នក​បំរើ​ទ្រង់​ហើយសូម​ប្រទាន​ឲ្យ​ទូល‌បង្គំ​មាន​យោបល់ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​ស្គាល់​សេចក្ដី​បន្ទាល់​របស់​ទ្រង់

126. នេះ​ជា​វេលា​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ព្រះ‌យេហូវ៉ា​សំរេច​ការ​ហើយដ្បិត​គេ​បាន​រំលង​ល្មើស​ចំពោះ​ក្រឹត្យ‌វិន័យ​របស់​ទ្រង់

127. ហេតុ​នោះ​បាន​ជា​ទូល‌បង្គំ​ស្រឡាញ់ដល់​សេចក្ដី​បង្គាប់​របស់​ទ្រង់​ច្រើន​ជាង​មាសអើ ក៏​ស្រឡាញ់​ច្រើន​ជាង​មាស​សុទ្ធ​ផង

128. ដូច្នេះ ទូល‌បង្គំ​រាប់​អស់​ទាំង​បញ្ញត្ត​ទ្រង់​ថាជា​ត្រឹម‌ត្រូវ​គ្រប់​ប្រការតែ​ទូល‌បង្គំ​ស្អប់​ដល់​គ្រប់​ទាំង​ផ្លូវ​កំភូត​វិញ។

129. ៙ សេចក្ដី​បន្ទាល់​របស់​ទ្រង់​សុទ្ធ​តែ​អស្ចារ្យហេតុ​នោះ​បាន​ជា​ព្រលឹង​នៃ​ទូល‌បង្គំ​គោរព​កាន់​តាម

130. ការ​បើក​សំដែង​ព្រះ‌បន្ទូល​ទ្រង់ នោះ​ផ្សាយ​ពន្លឺ​ចេញក៏​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ឆោត​ល្ងង់​មាន​យោបល់

131. ទូល‌បង្គំ​បាន​ហា​មាត់​ដក​ដង្ហើម​ធំដោយ​នឹក​រឭក​ដល់​សេចក្ដី​បង្គាប់​របស់​ទ្រង់

132. សូម​ទ្រង់​បែរ​មក​មាន​សេចក្ដី​អាណិត​មេត្តាដល់​ទូល‌បង្គំដូច​ជា​ទ្រង់​តែង​ធ្លាប់​ធ្វើ​ដល់​អស់​អ្នកដែល​ស្រឡាញ់​ព្រះ‌នាម​ទ្រង់

133. សូម​តាំង​ជំហាន​នៃ​ទូល‌បង្គំ​ឲ្យ​ដើរ​តាម​ព្រះ‌បន្ទូល​ទ្រង់សូម​កុំ​ឲ្យ​សេចក្ដី​ទុច្ចរិត​ណា​មាន​អំណាចលើ​ទូល‌បង្គំ​ឡើយ

134. សូម​លោះ​ទូល‌បង្គំ​ឲ្យ​រួច​ពី​ការ​សង្កត់‌សង្កិនរបស់​មនុស្សនោះ​ទូល‌បង្គំ​នឹង​កាន់​តាម​បញ្ញត្ត​ទ្រង់

135. សូម​ឲ្យ​ព្រះ‌ភក្ត្រ​ទ្រង់​ភ្លឺ​មក​លើ​អ្នក​បំរើ​ទ្រង់ហើយ​បង្រៀន​អស់​ទាំង​បញ្ញត្ត​ទ្រង់​ដល់​ទូល‌បង្គំ​ផង

136. ទឹក​ភ្នែក​ទូល‌បង្គំ​ហូរ​រហាមពី​ព្រោះ​គេ​មិន​កាន់​តាម​ក្រឹត្យ‌វិន័យ​របស់​ទ្រង់។

137. ៙ ឱ​ព្រះ‌យេហូវ៉ា​អើយ ទ្រង់​សុចរិតហើយ​សេចក្ដី​វិនិច្ឆ័យ​របស់​ទ្រង់​ក៏​សុទ្ធ​តែ​ទៀង​ត្រង់

138. ទ្រង់​បាន​តាំង​សេចក្ដី​បន្ទាល់​របស់​ទ្រង់​នៅ​លើសេចក្ដី​យុត្តិ‌ធម៌ហើយ​លើ​សេចក្ដី​ស្មោះ‌ត្រង់​ដ៏​ពិត​ផង

ទំនុក‌ដំកើង 119