5. គម្រោងការរបស់អ្នករាល់គ្នាប្រៀបបាននឹងស៊ុតពស់អសិរពិសអ្នកណាបរិភោគស៊ុតនេះមុខជាត្រូវស្លាប់ហើយបើគេបំបែកស៊ុតណាមួយនោះនឹងមានពស់វែកចេញមក។
6. អ្នករាល់គ្នារៀបចំគម្រោងការដូចត្បាញសំបុកពីងពាងដែលពុំអាចយកទៅធ្វើជាសម្លៀកបំពាក់បិទបាំងកាយឡើយ។អ្វីៗដែលអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តសុទ្ធតែទុច្ចរិតស្នាដៃរបស់អ្នករាល់គ្នាសុទ្ធតែឃោរឃៅ។
7. ជើងរបស់អ្នករាល់គ្នាគិតតែពីរត់ទៅប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ហើយប្រញាប់ទៅបង្ហូរឈាមជនស្លូតត្រង់គំនិតរបស់អ្នករាល់គ្នាសុទ្ធតែទុច្ចរិតអ្នករាល់គ្នាទៅទីណាទីនោះនឹងត្រូវវិនាសហិនហោច។
8. អ្នករាល់គ្នាមិនស្គាល់មាគ៌ាដែលនាំទៅរកសេចក្ដីសុខសាន្តទេអ្វីៗដែលអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្ត មិនយុត្តិធម៌សោះកិរិយាមារយាទរបស់អ្នករាល់គ្នាសុទ្ធតែវៀចអ្នកដែលដើរតាមផ្លូវរបស់អ្នកនឹងមិនស្គាល់សេចក្ដីសុខសាន្តឡើយ។
9. ហេតុនេះហើយបានជាព្រះអង្គមិនប្រញាប់នឹងរកយុត្តិធម៌ឲ្យយើងព្រះអង្គក៏មិនសង្គ្រោះយើងភ្លាមៗដែរ។យើងសង្ឃឹមថានឹងមានពន្លឺផ្ទុយទៅវិញ យើងជួបតែភាពងងឹតយើងរង់ចាំថ្ងៃរះផ្ទុយទៅវិញ យើងបែរជាដើរក្នុងយប់អន្ធការ។
10. យើងដើរស្ទាបៗ ដូចមនុស្សខ្វាក់ដើរសសៀរតាមជញ្ជាំងយើងដើរស្ទាបៗ ដូចមនុស្សគ្មានភ្នែកយើងដើរជំពប់ជើង ទាំងកណ្ដាលថ្ងៃត្រង់ដូចដើរនៅពេលយប់ទោះបីយើងមានសុខភាពល្អក្ដីក៏យើងដូចជាមនុស្សស្លាប់ដែរ។
11. យើងរអ៊ូរទាំបញ្ចេញសំឡេងដូចខ្លាឃ្មុំនិងថ្ងូរឥតឈប់ឈរដូចសត្វព្រាប។យើងសង្ឃឹមថាព្រះអម្ចាស់រកយុត្តិធម៌ឲ្យយើងតែព្រះអង្គមិនរកឲ្យទេ!យើងរង់ចាំព្រះអម្ចាស់សង្គ្រោះតែព្រះអង្គគង់នៅឆ្ងាយពីយើង!។
12. បពិត្រព្រះអម្ចាស់!យើងខ្ញុំបានប្រព្រឹត្តអំពើទុច្ចរិតជាច្រើននៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្រព្រះអង្គអំពើបាបរបស់យើងខ្ញុំចោទប្រកាន់យើងខ្ញុំអំពើទុច្ចរិតរបស់យើងខ្ញុំតាមយើងខ្ញុំជាប់ជានិច្ចយើងខ្ញុំស្គាល់កំហុសរបស់ខ្លួនហើយ។
13. យើងខ្ញុំបានប្រព្រឹត្តអំពើទុច្ចរិតនិងក្បត់ព្រះអម្ចាស់ហើយងាកចេញឆ្ងាយពីព្រះរបស់យើងខ្ញុំយើងខ្ញុំនិយាយអំពីការជិះជាន់អ្នកដទៃព្រមទាំងការបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះអង្គជាពាក្យសម្ដីហូរចេញពីជម្រៅចិត្តរបស់យើងខ្ញុំយើងខ្ញុំនិយាយពាក្យភូតភរច្រំដែលៗ។
14. ហេតុនេះហើយបានជាព្រះអង្គមិនរកយុត្តិធម៌ឲ្យយើងខ្ញុំទេព្រះអង្គក៏មិនសង្គ្រោះយើងខ្ញុំដែរដ្បិតនៅក្នុងក្រុងរបស់យើងខ្ញុំគ្មានសេចក្ដីពិតទេយើងខ្ញុំគ្មានចិត្តទៀងត្រង់សោះ។
15. សេចក្ដីពិតបានបាត់ពីខ្លួនយើងខ្ញុំទៅហើយសូម្បីអ្នកដែលងាកចេញពីអំពើអាក្រក់ក៏ត្រូវអ្នកដទៃប្លន់យកអ្វីៗដែលគេមាន។ ព្រះអម្ចាស់បានទតមើលការទាំងនេះហើយយល់ឃើញថាសុទ្ធតែអាក្រក់គឺគ្មានយុត្តិធម៌ទាល់តែសោះ។
16. ព្រះអង្គទតឃើញថាគ្មាននរណាម្នាក់អើពើហើយព្រះអង្គសោកស្ដាយដោយពុំឃើញមាននរណាម្នាក់ឈឺឆ្អាលព្រះអង្គក៏យាងមកសង្គ្រោះដោយឫទ្ធិបារមីរបស់ព្រះអង្គនិងសំអាងលើសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះអង្គ។
17. ព្រះអង្គយកសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះអង្គធ្វើជាអាវក្រោះព្រះអង្គយកការសង្គ្រោះធ្វើជាមួកដែកព្រះអង្គយកការសងសឹកធ្វើជាព្រះពស្ដ្រនិងយកព្រះហឫទ័យប្រច័ណ្ឌធ្វើជាព្រះភូសា។
18. ព្រះអង្គដាក់ទោសម្នាក់ៗតាមអំពើដែលខ្លួនប្រព្រឹត្ត។ព្រះអង្គដាក់ទោសខ្មាំងសត្រូវនិងបច្ចាមិត្តយ៉ាងខ្លាំងសូម្បីតែជាតិសាសន៍ដែលនៅឆ្ងាយៗក៏ព្រះអង្គដាក់ទោសដែរ។