14. ខ្ញុំស្រែកយំដូចសត្វត្រចៀកកាំ ខ្ញុំថ្ងូរដូចព្រាបភ្នែកខ្ញុំសម្លឹងមើលទៅលើមេឃ ទាំងទុក្ខសោកឱព្រះអម្ចាស់អើយ ទូលបង្គំវេទនាខ្លាំងណាស់សូមជួយស្រោចស្រង់ទូលបង្គំផង!
15. តើខ្ញុំអាចថ្លែងដូចម្ដេច?តើខ្ញុំទូលទៅព្រះអង្គដូចម្ដេចខ្លះ?ព្រះអង្គទេតើដែលបានធ្វើឲ្យការណ៍នេះកើតឡើងខ្ញុំមានចិត្តជូរចត់ជាខ្លាំងធ្វើឲ្យខ្ញុំទទួលទានដំណេកមិនលក់ឡើយ។
16. ព្រះអម្ចាស់អើយ មនុស្សមានជីវិតដោយសារព្រះហឫទ័យសប្បុរសរបស់ព្រះអង្គទូលបង្គំនៅមានដង្ហើមចេញចូលក៏ដោយសារតែព្រះហឫទ័យសប្បុរសនេះដែរព្រះអង្គប្រោសប្រទានឲ្យទូលបង្គំមានកម្លាំង និងមានជីវិតឡើងវិញ។
17. ឥឡូវនេះ ចិត្តជូរចត់របស់ទូលបង្គំប្រែមកជាចិត្តដ៏សុខសាន្ត ដ្បិតព្រះអង្គផ្ទាល់សព្វព្រះហឫទ័យស្រង់ជីវិតទូលបង្គំឲ្យចៀសផុតពីរណ្ដៅមច្ចុរាជព្រះអង្គលែងនឹកនាពីអំពើបាបរបស់ទូលបង្គំទៀតហើយ។
18. ក្នុងស្ថានមនុស្សស្លាប់គ្មាននរណាអាចលើកតម្កើងព្រះអង្គបានឡើយមច្ចុរាជក៏ពុំអាចសរសើរតម្កើងព្រះអង្គហើយអស់អ្នកដែលចុះទៅក្នុងរណ្ដៅក៏ពុំអាចសង្ឃឹមលើព្រះហឫទ័យស្មោះស្ម័គ្ររបស់ព្រះអង្គបានទៀតដែរ។
19. មានតែអ្នកដែលនៅរស់ប៉ុណ្ណោះដែលអាចលើកតម្កើងព្រះអង្គដូចទូលបង្គំលើកតម្កើងព្រះអង្គនៅថ្ងៃនេះ។ឪពុកនឹងតំណាលប្រាប់កូនៗរបស់ខ្លួនអំពីព្រះហឫទ័យស្មោះស្ម័គ្ររបស់ព្រះអង្គ។
20. ឱព្រះអម្ចាស់អើយ ព្រះអង្គបានសង្គ្រោះទូលបង្គំយើងខ្ញុំនឹងប្រគំតូរ្យតន្ត្រីនៅក្នុងព្រះដំណាក់របស់ព្រះអង្គជារៀងរាល់ថ្ងៃ អស់មួយជីវិតយើងខ្ញុំ»។
21. បន្ទាប់មក លោកអេសាយបង្គាប់ទៅរាជបម្រើថា៖ «ចូរយកម្សៅឧទុម្ពរមកលាបលើដំបៅរបស់ព្រះករុណាទៅ នោះស្ដេចនឹងបានជាសះស្បើយមិនខាន»។
22. ពេលនោះ ព្រះបាទហេសេគាមានរាជឱង្ការសួរថា៖ «តើមានទីសម្គាល់អ្វីដែលនាំឲ្យខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំមុខជាអាចឡើងទៅព្រះដំណាក់របស់ព្រះអម្ចាស់បាន?»។