6. រំពេចនោះ ព្រះអម្ចាស់នៃពិភពទាំងមូលយាងមកជួយអ្នក ដោយប្រើផ្គរលាន់ព្រះអង្គធ្វើឲ្យផែនដីរញ្ជួយ ឲ្យមានរន្ទះបាញ់មានខ្យល់ព្យុះសង្ឃរាបក់បោកយ៉ាងខ្លាំងព្រមទាំងមានភ្លើងឆេះដ៏សន្ធោសន្ធៅផង។
7. កងទ័ពដ៏ច្រើនឥតគណនារបស់ប្រជាជាតិទាំងឡាយដែលលើកគ្នាមកច្បាំង ឡោមព័ទ្ធ និងចង់កម្ទេចយេរូសាឡឹមដែលជាអាសនៈរបស់ព្រះជាម្ចាស់មុខជាត្រូវបាត់សូន្យទៅវិញ ដូចគេយល់សប្ដិនិងដូចសុបិននិមិត្តនៅពេលយប់ដែរ។
8. ពេលនោះ កងទ័ពប្រជាជាតិទាំងប៉ុន្មានដែលលើកគ្នាមកវាយលុកភ្នំស៊ីយ៉ូននឹងប្រៀបដូចជាអ្នកដែលគ្មានអាហារបរិភោគហើយយល់សប្ដិឃើញថាខ្លួនកំពុងតែបរិភោគតែគេភ្ញាក់ឡើងក្រពះនៅទទេ។អ្នកដែលស្រេកទឹក យល់សប្ដិឃើញថាខ្លួនកំពុងផឹកទឹកតែគេភ្ញាក់ឡើងអស់កម្លាំង ស្ងួតបំពង់ក។
9. ចូរស្រឡាំងកាំង ហើយភ្ញាក់ផ្អើលទៅចូរបិទភ្នែក ធ្វើជាមនុស្សខ្វាក់ទៅ!ចូរស្រវឹង តែមិនមែនស្រវឹងស្រាទេចូរដើរទ្រេតទ្រោត តែមិនមែនដោយសារអំណាចរបស់គ្រឿងស្រវឹងណាដែរ
10. ដ្បិតព្រះអម្ចាស់បានធ្វើឲ្យវិញ្ញាណរបស់អ្នករាល់គ្នាស្ពឹកស្រពន់ព្រះអង្គបិទភ្នែកអ្នករាល់គ្នា ដែលជាព្យាការីព្រះអង្គបាំងមុខអ្នករាល់គ្នាដែលជាគ្រូទាយ។
11. ចំពោះអ្នករាល់គ្នាអត្ថន័យនៃនិមិត្តហេតុដ៏អស្ចារ្យទាំងនេះប្រៀបបាននឹងសេចក្ដីដែលមានចែងទុកក្នុងសៀវភៅមួយបិទត្រាជិតហើយគេយកទៅឲ្យមនុស្សម្នាក់ដែលចេះអក្សរ ទាំងពោលថា «ចូរអានទៅ!»តែអ្នកនោះតបមកវិញថា «ខ្ញុំអានពុំកើតទេព្រោះសៀវភៅនេះមានបិទត្រា!»។
12. គេក៏យកសៀវភៅនោះទៅឲ្យមនុស្សម្នាក់ទៀតដែលមិនចេះអក្សរទាំងពោលថា «ចូរអានទៅ!»តែអ្នកនោះតបមកវិញថា«ខ្ញុំមិនចេះអក្សរទេ!»។
13. ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា:ប្រជារាស្ត្រនេះចូលមកជិតយើងហើយលើកតម្កើងយើងត្រឹមតែពាក្យសម្ដីនិងបបូរមាត់ប៉ុណ្ណោះតែចិត្តរបស់គេនៅឆ្ងាយពីយើងណាស់រីឯការដែលពួកគេគោរពកោតខ្លាចយើងគ្រាន់តែជាទំនៀមទម្លាប់ដែលគេរៀនពីមនុស្សប៉ុណ្ណោះ។