12. ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា:អ្នកក្រុងស៊ីដូន ដែលត្រូវគេធ្វើបាបអើយអ្នកនឹងលែងបានធ្វើបុណ្យយ៉ាងសប្បាយតទៅមុខទៀតហើយទោះបីអ្នករូតរះឆ្លងទៅកោះគីប្រុសក្ដីក៏នៅតែពុំបានសម្រាកដែរ។
13. ចូរមើលទៅស្រុកខាល់ដេ!ស្រុកនោះលែងមានប្រជាជនទៀតហើយព្រោះជនជាតិអាស្ស៊ីរីបានធ្វើឲ្យស្រុកនោះក្លាយទៅជាជម្រករបស់សត្វព្រៃ។ពួកគេបានដំឡើងប៉មចាំយាមហើយផ្ដួលរំលំដំណាក់ទាំងឡាយនៅក្រុងទីរ៉ុសឲ្យបាក់បែកអស់។
14. នាវាទាំងឡាយដែលមកពីស្រុកតើស៊ីសអើយចូរស្រែកយំទៅ ដ្បិតទីក្រុងជាជម្រករបស់អ្នករាល់គ្នារលាយសូន្យបាត់ទៅហើយ!
15. នៅគ្រានោះ ក្រុងទីរ៉ុសនឹងត្រូវគេលែងនឹកនាអស់រយៈពេលចិតសិបឆ្នាំ ពោលគឺរយៈពេលមួយរជ្ជកាលរបស់ស្ដេចមួយអង្គ។ លុះផុតពេលចិតសិបឆ្នាំនេះទៅ នឹងមានហេតុការណ៍កើតឡើងដល់ក្រុងនេះ ស្របនឹងចម្រៀងស្ដីអំពីស្ត្រីពេស្យាថា:
16. «ស្ត្រីពេស្យាដែលគេបំភ្លេចចោលអើយចូរយកចាប៉ីមួយមកហើយដើរព័ទ្ធជុំវិញទីក្រុងទៅ!ចូរលេងឲ្យពីរោះចូរច្រៀងហើយច្រៀងទៀតទៅដើម្បីឲ្យគេនឹកនាដល់នាងវិញ!»។
17. លុះចិតសិបឆ្នាំកន្លងផុតទៅ ព្រះអម្ចាស់នឹងយាងមកសង្គ្រោះក្រុងទីរ៉ុស តែក្រុងនេះវិលទៅរកស៊ីយ៉ាងថោកទាបវិញ គឺវានឹងលក់ខ្លួនឲ្យនគរទាំងប៉ុន្មានក្នុងសកលលោកនេះ។
18. ប៉ុន្តែ កំរៃ និងប្រាក់ចំណេញដែលក្រុងនេះរកបាន នឹងត្រូវញែកថ្វាយព្រះអម្ចាស់ គ្មាននរណាអាចប្រមូលទ្រព្យទាំងនេះទុកបានឡើយ ដ្បិតរបស់ទ្រព្យទាំងនេះនឹងត្រូវបម្រុងទុកជាអាហារ សម្រាប់ពួកអ្នកបម្រើព្រះអម្ចាស់ និងជាសម្លៀកបំពាក់ដ៏ថ្លៃថ្នូរសម្រាប់ពួកគេ។