22. សូមឲ្យដៃរបស់ខ្ញុំដាច់ចេញពីស្មាហើយសូមឲ្យកំភួនដៃរបស់ខ្ញុំដាច់ចេញពីកែងដៃទៅចុះ!
23. ដ្បិតខ្ញុំភ័យខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ដាក់ទោសណាស់ខ្ញុំមិនអាចតទល់នឹងឫទ្ធិបារមីដ៏ថ្កុំថ្កើងរបស់ព្រះអង្គបានឡើយ។
24. ខ្ញុំមិនដែលផ្ញើជីវិតលើមាសហើយយកមាសសុទ្ធធ្វើជាទីពឹងទេ។
25. ខ្ញុំក៏គ្មានអំនួត ព្រោះតែទ្រព្យសម្បត្តិស្ដុកស្ដម្ភដែលខ្ញុំរកបាននោះដែរ។
26. ពេលសម្លឹងមើលទៅព្រះអាទិត្យដែលបញ្ចេញរស្មីចិញ្ចែងចិញ្ចាចហើយមើលទៅព្រះច័ន្ទជះពន្លឺរស្មីយ៉ាងស្រទន់
27. ខ្ញុំមិនដែលមានគំនិតលួចលាក់ ចង់គោរពថ្វាយបង្គំព្រះអាទិត្យ និងព្រះច័ន្ទឡើយ។
28. ធ្វើដូច្នេះជាកំហុសដែលត្រូវតែទទួលទោសព្រោះខ្ញុំដូចជាបានបោះបង់ចោលព្រះជាម្ចាស់ដែលគង់នៅស្ថានដ៏ខ្ពស់។
29. ខ្ញុំមិនដែលសប្បាយចិត្តពេលឃើញសត្រូវខ្ញុំរងទុក្ខវេទនាហើយខ្ញុំក៏មិនដែលលោតកព្ឆោងពេលឃើញគេជួបអន្តរាយឡើយ។
30. ខ្ញុំមិនដែលបណ្ដោយខ្លួនឲ្យមានបាបព្រោះតែពាក្យសម្ដីគឺខ្ញុំមិនដែលដាក់បណ្ដាសាគេប្រាថ្នាឲ្យគេស្លាប់នោះឡើយ។
31. អស់អ្នកដែលរស់នៅក្នុងផ្ទះខ្ញុំតែងតែពោលថា ខ្ញុំឲ្យអាហារពួកគេបរិភោគឆ្អែតគ្រប់ៗគ្នា។
32. តាមពិត ខ្ញុំតែងតែបើកទ្វារផ្ទះរបស់ខ្ញុំទទួលអ្នកដំណើរទោះបីខ្ញុំមិនស្គាល់គេក្ដី ក៏ខ្ញុំមិនទុកឲ្យគេដេកនៅខាងក្រៅផ្ទះឡើយ។