34. ប៉ុន្តែ ព្រះដែលលោះពួកគេទ្រង់ប្រកបដោយឫទ្ធានុភាពព្រះអង្គមាននាមថា ព្រះអម្ចាស់នៃពិភពទាំងមូល។ព្រះអង្គពិតជារកយុត្តិធម៌ឲ្យពួកគេហើយនាំសេចក្ដីសុខមកលើទឹកដី និងធ្វើឲ្យអ្នកស្រុកបាប៊ីឡូនកើតចលាចល។
35. ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា៖«ចូរយកដាវទៅប្រហារជនជាតិខាល់ដេអ្នកក្រុងបាប៊ីឡូនព្រមទាំងមន្ត្រី និងអ្នកប្រាជ្ញរបស់ពួកគេ។
36. ចូរយកដាវទៅប្រហារគ្រូហោររបស់ពួកគេ!អ្នកទាំងនោះជាមនុស្សវិកលចរិត!ចូរយកដាវទៅប្រហារទាហានដ៏ខ្លាំងពូកែរបស់ពួកគេអ្នកទាំងនោះត្រូវរលំហើយ!
37. ចូរយកដាវទៅប្រហារសេះនិងរទេះចំបាំងរបស់ពួកគេហើយប្រហារជនបរទេសដែលមកជួយច្បាំងរួមជាមួយពួកគេដែរ!អ្នកទាំងនោះទន់ខ្សោយដូចមនុស្សស្រី!ចូរយកដាវបំផ្លាញទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ពួកគេហើយរឹបអូសយកទាំងអស់ទៅ!
38. ចូរយកដាវទៅវាយទឹកទន្លេរបស់ពួកគេឲ្យរីងស្ងួត!ដ្បិតស្រុកនេះពោរពេញដោយរូបបដិមាពួកគេវង្វេងវង្វាន់ទៅតាមរូបទីងមោងដ៏គំរក់របស់ខ្លួន។
39. ហេតុនេះហើយបានជាសត្វព្រៃ និងសត្វសាហាវនាំគ្នាមកស្នាក់អាស្រ័យនៅក្នុងក្រុងនេះសត្វត្មាតក៏មកធ្វើសំបុករស់នៅដែរគ្មានមនុស្សរស់នៅអស់កល្បជាអង្វែងតរៀងទៅ។
40. ក្រុងនេះប្រៀបបាននឹងក្រុងសូដុម និងកូម៉ូរ៉ាព្រមទាំងក្រុងឯទៀតៗដែលព្រះជាម្ចាស់បានបំផ្លាញគឺគ្មាននរណាមករស់នៅទៀតឡើយហើយក៏គ្មានមនុស្សណាមកតាំងទីលំនៅទៀតដែរ»។- នេះជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់។
41. មើល៍! មានកងទ័ពមកពីទិសខាងជើងប្រជាជាតិមួយ និងស្ដេចដ៏ខ្លាំងពូកែទាំងឡាយចេញដំណើរពីទីដាច់ស្រយាលនៃផែនដី
42. ពួកគេលើកធ្នូ លើកលំពែងឡើងពួកគេសាហាវណាស់ ឥតមានចិត្តមេត្តាទេសន្ធឹកទ័ពរបស់ពួកគេលាន់ឮដូចសន្ធឹកសមុទ្រពួកគេជិះសេះមកហើយតំរៀបគ្នាជាក្បួនទ័ពដើម្បីវាយលុកក្រុងបាប៊ីឡូន!
43. ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបានឮដំណឹងនេះក៏ទន់ដៃទន់ជើង អន្ទះសានិងឈឺចាប់ដូចស្ត្រីហៀបនឹងសម្រាលកូន។