9. Amarga lah, Ingsun ngebahakelan nangekake bangsa golongangedhe saka ing tanah lor, supaya nglawan Babil.Wong-wong iku padha masang gelar kanggo nglawan mungsuhe,saka ing kono anggone mbedhah kutha.Panah-panahe kaya pahlawan kang begja,kang ora tau bali nglenthung.
10. Nagarane bangsa Kasdim bakal dadi jarahan,sakehe wong kang njarah-rayah bakal padha lega atine.-- Mangkono pangandikane Sang Yehuwah. --
11. He wong kang padha ngrayah bandhaningSun,sanadyan sira padha seneng-senenglan suka-parisuka,tuwin mencolot-mencolot kaya pedhet ana ing pangonan,sarta mbeker-mbeker kaya jaran lanang,
12. ewadene biyungira nandhang wirang bangetlan wong wadon kang nglairake sira klicutan!Lah, dheweke dadi kang buncit dhewe,ing antarane para bangsa,dadi pasamunan, dadi alas, lan pasuketan garing!
13. Marga saka bebendune Sang Yehuwah,nagara iku ora bakal didunungi manungsa maneh,dadi tanah garing babar pisan.Saben wong ngliwati Babil bakal kaget semu gumun,tuwin ngeses marga wewelak kang disandhang.
14. He para bala kang asikep gandhewamasanga gelar kanggo nempuh Babilsaka keblat papat.Lepasna panahira aja nganggo ngeman panah,amarga iku nglakoni dosa marang Sang Yehuwah.
15. Padha nempuha kambi surak-surak saka ing keblat papat!Wonge wis asrah bongkokan,saka-sakane wis rubuh,pager-pagere wis ambruk!Lah iku piwalese Sang Yehuwah.Tibakna piwalesira.Tandukna kayadene kang ditandukake!
16. Sirnakna juru nyebar saka ing Babil,sarta wong ngerit ing mangsa panen!Kanggo nyingkiri pedhang kang nggegirisi iku,saben wong bakal ngulihi bangsane,lan lumayu menyang nagarane.
17. Israel iku kaya wedhus kang dibuyarake,dioyak-oyak dening singa akeh.Wiwitane dimangsa dening ratu ing Asyur, wekasane saiki balunge diklethak-klethak dening Nebukadnezar, ratu ing Babil.
18. Mulane mangkene pangandikane Sang Yehuwah, Gustining sarwa dumadi, Gusti Allahe Israel: Lah Ingsun ngukum ratu ing Babil lan nagarane kayadene anggoningSun ngukum ratu ing Asyur.
19. Nanging Ingsun bakal ngulihake Israel menyang ing pangonane, supaya nyengguta suket ana ing gunung Karmel lan ing Basan tuwin ana ing pagunungan Efraim lan Gilead.
20. Ing wektu lan ing mangsa iku wong bakal nggoleki kaluputane Israel, nanging ora bisa nemokake, lan uga dosane Yehuda nanging iya ora ketemu, amarga Ingsun bakal maringi pangapura marang kekarene kang Sunparengake lestari urip. Mangkono pangandikane Sang Yehuwah.
21. Padha ngluruga menyang Merataim,majua nempuha wong ing Pekod!Patenana lan tumpesen bangsa iku,-- mangkono pangandikane Sang Yehuwah --.Poma tindakna trep kaya kang Sundhawuhake!
22. Gumuruh swaraning perang ing nagara kono,kang nuwuhake karusakan akeh!
23. Gada kang kanggo saindenging bumikok banjur remuk bubuk, ajur mumur mangkono!Babil kok banjur dadi sangsara nggegirisi mangkonoana ing antarane para bangsa!
24. He Babil, Ingsun masang kalajiret kanggo sira,temah sira kejiret, ora sira nyana.Sira konangan lan pancen kecekelamarga sira wis nantang Sang Yehuwah.
25. Sang Yehuwah wis mbikak gedhong parawatanelan ngedalake dedameling bebendune,amarga ana pakaryan kagem Gusti Allah.Gustining sarwa dumadi,ana ing nagarane wong Kasdim.
26. Payo padha nekani saka ing keblat papat,lumbung-lumbunge wengakna,isine tumpuken, undhung-undhungen lan rusakenlan aja nganti ana kekarene sethithik-thithika!
27. Sakehing sapine patenana,cikben mati kabeh disembeleh!Cilaka wong-wong iku, amarga wus tumeka ing mangsane,yaiku wektu anggone padha tampa paukuman.