7. aja gawe omah, aja nyebar wiji, aja gawe lan nduweni kebon anggur, nanging padha manggona ing kemah-kemah ing salawase urip, supaya kowe dawa umurmu ana ing tanah, kang kokenggoni dadi wong neneka!
8. Kula sami ngestokaken piwelingipun Eyang Yonadab bin Rekhab, leluhur kula, ing bab samukawis ingkang dados piwelingipun dhateng kula sadaya, supados kula sami boten ngombe anggur salaminipun gesang, inggih punika kula piyambak, semah kula, anak-anak kula jaler estri,
9. supados kula boten damel griya ingkang kula enggeni, boten gadhah kebon anggur, utawi pategilan sarta wiji,
10. nanging tetep sami manggen wonten ing kemah kemawon saha setya ngestokaken kados ingkang dados piwelingipun Eyang Yonadab, leluhur kula.
11. Nanging nalika Sang Prabu Nebukadnezar, ratu ing Babil nglurugi tanah punika, kula lajeng sami wicanten: Payo padha ngungsi menyang Yerusalem marga saka tekane wadya-bala ing Kasdim lan ing Aram iku! Makaten jalaranipun kula lajeng sami manggen wonten ing Yerusalem.”