27. Pandangune priya mau: “Jenengira sapa?” Unjuke: “Yakub.”
28. Priya iku ngandika maneh: “Jenengira sabanjure wus aja kasebut Yakub maneh, nanging Israel, mulane mangkono awit sira wus gelut nglawan Allah lan manungsa, mangka sira menang.”
29. Yakub banjur matur: “Paduka inggih kawula aturi nyebataken ingkang asma.” Nanging pangandikane: “Yagene sira ndadak takon asmaningSun?” Yakub banjur diparingi berkah ana ing kono.
30. Panggonan kono mau dijenengake Yakub Pniel, ujare: “Aku wus ndeleng Allah adu arep, nanging nyawaku kapitulungan.”
31. Nalika Yakub wus ngliwati Pniel, srengengene mlethek; anadene lakune pincang, marga cethike kongsul.
32. Yaiku mula bukane wong Israel nganti saiki ora mangan daging kang nutupi cethik, marga Panjenengane wus mupuh cethike Yakub, ing ototing cethike.