13. Dene samangsa koklilani mardika, aja koklungakake kalawan legeh bae,
14. sangonana kanthi loma saka pepanthaning wedhusmu lan saka panutonmu sarta saka pamipitanmu anggur, cundhuk karo berkahing Pangeran Yehuwah, Gusti Allahmu, marang kowe.
15. Kowe padha elinga yen ing biyen kowe iya padha dadi batur ana ing tanah Mesir, banjur kowe ditebus dening Pangeran Yehuwah, Gusti Allahmu, mulane kowe dakprentahi mangkono ing dina iki.
16. Nanging saupama baturmu mau duwe atur marang kowe: Kula boten badhe medal nilar panjenengan! -- marga wus tresna marang kowe lan brayatmu, sarta wus kepenak ana ing panggonanmu,