4. kalawan matur:“ Kula damel dosa, jalaran ngulungaken rahipun tiyang ingkang boten lepat.” Nanging wangsulane wong-wong mau: “Preduli apa, iku prakaramu dhewe!”
5. Dhuwit banjur diuncalake dening Yudas menyang sajroning Padaleman Suci, nuli lunga saka kono lan mati nggantung.
6. Para pangareping imam padha njupuki dhuwit mau lan padha calathu:“Dhuwit iki ora kena kalebokake ing pethi pisusung, sabab iki dhuwit getih.”
7. Sawise padha rembugan, dhuwit mau ditukokake palemahaning kundhi, kagawe pakuburaning wong manca.
8. Mulane palemahan mau saprene diarani: palemahan getih.
9. Marga saka iku dadi wis kalakon pangandika kang kalantarake dening Nabi Yeremia: “Padha nampani dhuwit telung puluh sekel salaka, yaiku pangajine kang wis katetepake kanggo wong siji, manut patrap ngregani kang wis kaprah ana ing satengahing bangsa Israel,
10. lan dhuwit mau banjur katukokake palemahaning kundhi, kaya kang dadi dhawuhing Pangeran marang aku.”
11. Gusti Yesus banjur kairid marang ngarsane wali-nagara, nuli kadangu dening wali-nagara: “Punapa Panjenengan ratunipun tiyang Yahudi?” Gusti Yesus ngandika: “Panjenengan sampun mastani.”
12. Nanging tumrap pandakwa, kang kaajokake dening para pangareping imam lan para pinituwa, Gusti Yesus ora paring wangsulan apa-apa.
13. Sang Pilatus ngandika maneh: “Punapa Panjenengan boten mirengaken gigatanipun para seksi ingkang samanten kathahipun punika?”
14. Gusti Yesus ora paring wangsulan babar pisan, njalari gumune wali-nagara.
15. Wis dadi adat kalumrahan Sang Wali-Nagara, saben riyaya mangkono, ngluwari wong ukuman siji, kang dipilih dening wong akeh.
16. Ing nalika iku ing pakunjaran ana wong ukuman siji sing wis kajuwara pialane, jenenge Barabas.
17. Sarehne wong-wong wis padha nglumpuk ana ing kono, Sang Pilatus ngandika marang wong-wong mau: “sapa sing kokkarepake dakluwari, Barabas apa Yesus kang kasebut Kristus?”
18. Panjenengane pancen wis mirsa, yen anggone masrahake Gusti Yesus iku marga saka drengkine.
19. Nalika Sang Pilatus lagi lenggah ing kursi pangadilan, garwane utusan matur: “Sampun ngantos panjenengan tumut-tumut ing prakawisipun tiyang mursid punika, sabab margi saking Panjenenganipun punika salebeting ngimpi kala wau dalu, kula ngraosaken sisah.”