37. Amarga Aku pitutur marang kowe, nas ing Kitab Suci iki iya kudu kayektenan tumraping Aku:Panjenengane bakal kaetang kagolongake para durjana.Amarga apa kang katulis tumrap ing Aku iku lagi kalakon.”
38. Unjuke para sakabat: “Gusti, punika wonten pedhang kalih.” Paring wangsulane Gusti Yesus: “Wis cukup.”
39. Gusti Yesus banjur miyos tedhak menyang ing gunung Zaitun kaya adate, kadherekake dening para sakabate uga.
40. Sarawuhe ing kono, para sakabate padha dipangandikani: “Padha nyenyuwuna, supaya aja nganti klebu ing panggodha.”
41. Panjenengane banjur misah dohe kira-kira sapambalang, nuli jengkeng ndedonga, ature:
42. “Dhuh Rama, manawi Paduka marengaken, mugi tuwung punika kapundhuta saking Kawula. Nanging sampun pikajeng Kawula, namung karsa Paduka ingkang kalampahana.”
43. Banjur dikatingali malaekat saka ing langit kang nyantosakake Panjenengane.