47. Kawula kataman pagiris sarta kalajiret,karisakan lan pagempuran.
48. Luh kawula mili kados lepenawit saking risaking putrinipun bangsa kawula.
49. Luh kawula tansah crocosan,tanpa wonten kendelipun;
50. ngantos Pangeran Yehuwah ngudaneni saking nginggilsaha mirsani saking swarga.
51. Mripat kawula ngantos kraos perihawit saking kawontenanipun para putri ing kitha kawula.
52. Kawula dipun uber-uber kados peksidening tiyang ingkang sami mengsah dhateng kawula tanpa sabab.
53. Kawula dipun cemplungaken dhateng luweng gesang-gesangan,sarta dipun banggali sela.
54. Toya mbanjiri sirah kawula,kawula nginten: “Bilai aku saiki.”