16. Marga saka iku aku nangis,mripatku ngetokake luh carocosan,awitdene juru panglipur kang bisanglejarake atiku wus adoh;anak-anakku padha bingung,marga si satru rosa banget.”
17. Sion ngegarake tangane,nanging ora ana wong kang nglipur;Pangeran Yehuwah wus nglempakake tangga-tanggane,supaya padha nglawan marang Yakub.Yerusalem wus dadi najis,ana ing satengahe mungsuh-mungsuh mau.
18. “Pangeran Yehuwah iku kang leres,awit aku wus mbalela marang pangandikane;heh sakehe bangsa, padha rungoknalan sawangen prihatinku,para wong nonomanku lanang lan wadonwus padha lunga dadi tawanan.