31. Nggegirisi banget, manawa tumiba ing astane Gusti Allah kang asipat gesang.
32. Padha elinga marang mangsa kang wis kapungkur. Sawuse kowe tampa pepadhang, kowe kerep padha nandhang sangsara akeh amarga kowe betah nglakoni perjuangan kang abot,
33. iya nalika kowe padha kagawe tontonan anggonmu diwewada sarta dianiaya, iya nalika nglabuhi marang wong kang padha digawe kaya mangkono mau.
34. Kowe pancen padha mbelani nandhang sangsara marang wong kang padha dikunjara sarta nalika barang darbekmu dirampog, kowe narima kanthi bungah, amarga kowe padha sumurup, manawa kowe nduweni bandha kang luwih becik sarta kang asipat langgeng.
35. Kang iku aja padha mbuwang pracayamu, amarga bakal gedhe ganjarane.
36. Sabab kowe butuh sabar mantep, supaya sawuse kowe nglakoni karsane Gusti Allah, padha oleha apa kang wis kaprasetyakake.
37. “Amarga ora antara lawas, malah mung kurang sadhela bae,Panjenengane bakal rawuh, wus bakal ana, ora nyumenekake rawuhe.
38. Nanging wong kagunganingSun kang bener iku uripe marga saka pracaya.Dene manawa mundur, Ingsun bakal ngemohi wong iku.”
39. Balik mungguh kita iki dudu panunggalane wong-wong kang mundur sarta nemahi karusakan, nanging kang padha pracaya lan kang kapitulungan nyawane.