1. Sawuse mangkono Ayub banjur calathu, nyupatani dina kalahirane;
2. pangucape mangkene:
3. “Sirnaa dina kalahiranku,mangkonoa uga wengi kang muni:Wus dadi wetengan lanang.
4. Dina iku dadia peteng,aja digalih dening Gusti Allah kangana ing luhur, aja kasorotan ing pepadhang pisan.
5. Muga kalimputana ing pepeteng, lan palimenganing pati,kasasabana ing mendhung,kinagetna ing grahana srengenge.
6. Wengi iku -- rinayuda ing peteng ndhedhet;aja nganti abungah-bungah, ing dina-dina sajroning setahun,aja kaetung awor cacahing sasi-sasi.
7. Lah wengi iku lestaria gabug,lan aja karungu swaraning kabungahan.
8. Kasupatanana dening para kang ngipat-ipati dina,kang pinter nangekake kanepsone Lewiatan.
9. Lintang-lintang esuk padha lestaria peteng;tanpa gawe anggone ngenteni tekane pepadhang,aja nganti nyumurupi katone bangbang wetan,
10. awit ora mbuntoni lawange guwa-garbaning ibuku,sarta ora ngaling-alingi kasusahan ana ing ngarepe mripatku.
11. Yagene aku ora mati nalika lair,lan ora pecat nyawaku nalika metu saka ing guwa-garba?
12. Yagene ana dhengkul kang nadhahi awakku;lan ana susu kang nusoni aku?
13. Saupama ora mangkono, aku rak bisa leyeh-leyeh kalawan tentrem;bisa turu lan ngaso
14. awor karo raja lan para nayaka ing jagad,kang wus padha mbangun gegempurane,
15. sarta awor para panggedhe kang duwe emas,lan omahe dikebaki salaka,