17. Lan esuke Sang Dawud nggecak wong-wong iku wiwit esuk umun-umun nganti tekan suruping srengenge; ora ana wong siji-sijia kang bisa oncat, kejaba wong nom-noman patang atus kang bisa mlayu nunggang unta.
18. Sang Dawud ngluwari kabeh, apa kang dirampas wong Amalek mau; garwane Sang Dawud karo pisan uga kaluwaran.
19. Ora ana kang kecicir, wiwit barang kang remeh tumeka kang gedhe, dalasan anak-anake lanang wadon; barang jarahan lan sapanunggalane kang wus dirampas wong-wong mau; kabeh iku kagawa bali dening Sang Dawud.
20. Sang Dawud ngrebat sakehing wedhus lan sapi; kabeh padha digiring ana ing ngarsane kalawan nguwuh: “Iki jarahane Sang Dawud.”