1. Sang Dawud nuli lolos saka ing Nayot, ing sacedhake Rama. Sarawuhe ing daleme Pangeran Yonatan nuli matur: “Kula punika nindakaken punapa? Punapa kalepatan kula lan punapa ta dosa kula dhateng ingkang rama, dene ngantos ngersakaken pejah kula?”
2. Nanging Pangeran Yonatan ngandika marang Sang Dawud: “Babar pisan boten. Panjenengan boten badhe kasedanan. Engeta, bilih kanjeng rama boten badhe tumindak punapa-panapa, prakawis agenga alita, ingkang boten kawedharaken dhateng kula rumiyin. Kanjeng rama rak boten badhe nyidhem prakawis punika tumrap kula? Punika temtu boten!”
3. Nanging Sang Dawud matur maneh: “Ingkang rama temtu sampun uninga, bilih panjenengan remen dhateng kula. Mila panggalihipun: Yonatan aja nganti ngreti prakara iki, mengko mundhak sedhih atine; ewadene, demi Sang Yehuwah ingkang agesang, lan demi gesang panjenengan, antawisipun pejah kaliyan kula namung wonten sajangkah.”
4. Pangeran Yonatan ngandika marang Sang Dawud: “Punapa kemawon ingkang dados kersa panjenengan badhe kula tindakaken.”