37. Ba ansin a d'iarr lucht limistéar na nGeraséanach d'impí air bheith ag imeacht uathu; mar bhí greim mór ag an eagla orthu; agus dá thairbhe sin chuaigh sé isteach arís sa bhád le filleadh.
38. Ach d'iarr an fear a raibh na deamhain ann air ligean dó bheith leis; ach chuir sé uaidh é á rá,
39. “Fill ar do theaghlach féin, agus foilsigh a bhfuil déanta ag Dia duit.” Agus d'imigh sé leis ag fógairt ar fud na cathrach uile a ndearna Íosa dó.
40. Anois nuair a d'fhill Íosa, bhí fáilte ag an slua roimhe, ó bhí siad uile ag feitheamh leis.
41. Agus tháinig fear a raibh Iárus mar ainm air, a bhí ina rialtóir sionagóige; agus thit sé ag cosa Íosa ag cur impí air teacht chun a thí,
42. mar ní raibh aige ach an t‑aon iníon amháin, a bhí thart ar dhá bhliain déag d'aois, agus bhí sí i mbéala báis.Sa siúl dó, bhí na daoine ag brú air.
43. Agus bhí bean ansin a raibh rith fola uirthi dhá bhliain déag agus nár fhéad aon duine a leigheas,
44. tháinig sise aníos ó lorg a chúil, gur bhain a lámh d'imeall a éadaí; agus ní luaithe a bhí sin déanta aici ná coisceadh rith a fola.
45. Agus dúirt Íosa, “Cé hé sin a bhain liom?” Nuair a shéan siad uile go léir, dúirt Peadar leis, “A Mháistir, tá na sluaite do do timpeallú agus ag brú ort!”
46. Ach dúirt Íosa, “Leag duine éigin lámh orm; mar mothaím go bhfuil cumhacht i ndiaidh dul amach uaim.”
47. Agus nuair a chonaic an bhean nárbh fhéidir a ceilt níos faide, tháinig sí agus í ar aon bhall creatha, agus thit síos roimhe gur fhoilsigh i láthair an tslua cad chuige ar leag sí a lámh air, agus cad é mar a leigheasadh í ar an toirt.
48. Agus dúirt sé léi, “A iníon liom, leigheas do chreideamh thú; imigh leat faoi shíocháin.”
49. Nuair a bhí sé go fóill ag rá na cainte sin, tháinig fear ó theach an rialtóra a dúirt leis, “Tá d'iníon marbh; ná cuir a thuilleadh buartha ar an Oide.”
50. Ach nuair a chuala Íosa sin d'fhreagair sé é, “Ná bíodh eagla ort; creid amháin, agus beidh sise ar fónamh.”
51. Agus nuair a shroich sé an teach, níor lig sé d'aon duine dul isteach ina chuideachta, ach Peadar agus Eoin agus Séamas, agus athair agus máthair an linbh.
52. Agus bhí siad uile ag caoineadh agus ag déanamh mairgní ina taobh; ach ar seisean, “Ná caoinigí; ní marbh atá sí ach ina codladh.”