19. Bhí na scríobhaithe agus na hardsagairt ag iarraidh greim a fháil air cheana féin, ach ab é an eagla a bhí orthu roimh na daoine; mar d'aithin siad gur dhírigh sé an fáithscéal sin orthu.
20. Mar sin bhí siad á choimeád, agus ag cur spiairí chuige, á ligean orthu bheith ina ndaoine ionraice, le greim a fháil ar rud dá ndéarfadh sé, mar dhúil is go dtabharfaidís faoi údarás agus faoi bhreithiúnas an uachtaráin é.
21. Agus chuir siad an cheist seo air, “A Oide, tá a dhea-fhios againn go mbíonn tú ag labhairt agus ag teagasc mar is ceart, gan claonadh le haon duine, ag teagasc na fírinne faoi shlí Dé.
22. Inis an ceadmhach dúinn ár gcíos a íoc le Caesar nó an bhfuil sé crosta orainn?”
23. Ach d'aithin sé a gcleasaíocht, agus dúirt sé leo,
24. “Taispeánaigí bonn airgid dom. Cé leis an íomhá agus an inscríbhinn atá air?” D'fhreagair siad, “Is le Caesar iad.”
25. Dúirt sé leo, “Íocaigí mar sin le Caesar na nithe is le Caesar, agus tugaigí do Dhia a bhfuil le Dia.”
26. Agus níor fhéad siad breith ar a fhocal i láthair na ndaoine; ach ag déanamh iontais dá fhreagra agus tost orthu.
27. Tháinig cuid de na Sadúcéigh, an dream a deir nach bhfuil aon aiséirí ann,
28. agus chuir siad ceist air, agus dúirt siad, “A Oide, tá scríofa ag Maois dúinn, faoi chás duine a bhfuil a dheartháir i ndiaidh bás a fháil, agus bean aige agus é gan chlann, á rá go gcaithfidh an duine sin an bhean a ghlacadh agus clann a sholáthar dá dheartháir.
29. Anois bhí mórsheisear deartháir ann; agus ghlac duine acu bean, go bhfuair bás gan chlann;
30. agus ghlac an dara